مهمترین علت محرومیت و مظلومیت و سرانجام، شهادت امامان معصوم شیعه بیوفاییِ یاران و پیروانشان بوده است. اگر آنان ائمّۀ اطهار را تنها نمیگذاشتند و آنها را یاری میکردند، آن رهبران پاک و خردمند اینگونه مورد ستم و خانه نشینی واقع نمیشدند.
این بی وفایی مردمان موجب شد که پس گذشت ۲۷۳ سال، یعنی: پس از بعثت رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله تا سال ۲۶۰ قمری، یازده امام – از حضرت علی تا امام حسن عسکری – یا به زهر و یا به شمشیر، به شهادت رسیدند و این اُسوه های عدالت و انسانیت،در اثر غفلت پیروان مورد شدیدترین ظلمها واقع شدند. لذا خدای متعال آخرین حجت و ذخیرۀ امامت را از دیدگان مردم پنهان ساخت و این خورشید تابان زندگی را در پشت ابرهای غیبت قرار داد و بدینوسیله وجودش را از گزند دشمنان محافظت فرمود.
چون مردم لیاقت پذیرش و بهرهوری از وجود امام دوازدهم را نداشتند، ارادۀ خدا براین تعلّق گرفت که امر غیبت واقع شود و تا مردم آگاه نشوند و ظهور حجت راستین خدا را درخواست نکنند، او همچنان در غیبت باشد.
بنابراین، همانگونه که علت اصلی غیبت امام زمان علیه السلام بی وفایی و عدم آمادگی مردم برای پذیرش و حفظ جان امام بوده است، مهمترین عامل ظهور او هم آماده بودن آنها و آگاهی و معرفت به مقام و جایگاه اوست. یعنی اگر همگان جمع شوند و به راستی از خداوند ظهور آخرین حجت خدا را طلب کنند، ظهور واقع خواهد شد.
موضوع غیبت رهبر الهی چیزی نیست که مخصوص امت پیامبر اسلام باشد، بلکه رهبران امتهای پیشین هم موجبات رنجش و اذیت و آزار قرار میگرفتهاند و به دستور خدا برای مدتی از چشم مردم بی وفای زمان خود پنهان میشدهاند.
ولی امتهای انبیای پیشین، پس از مدتی بیدار شده و به اشتباه خویش پی برده، جمع میشدند و با توبه و درخواست از خدا آشکار شدن پیامبرشان را از غیبت طلب میکردند. خدای متعال هم درخواست آنها را اجابت نموده پیامبرشان را به سوی آنها باز می گرداند. با این حال،
غیبت پیامبران گذشته هیچگاه به اندازۀ غیبت مولای ما حضرت مهدی علیه السلام طولانی و جانفرسا نشده است.
دلیل طولانی شدن این غیبت که تا کنون، ۱۱۸۴ سال به طول انجامیده این است که با کمال تأسّف، در این مدت و پس از گذشت دوازده قرن هنوز مردم مجتمع نشدهاند و در خانۀ خدا نرفته و ظهور پیشوا و امامشان را از خداوند درخواست نکردهاند! از این روی غیبت این حجت راستین الهی به درازا انجامیده است.
بر این مطلب آیات و روایات فراوانی دلالت دارد و گواه سخن ما حدیث شریفی از رئیس مذهب، امام صادق (علیه السلام) است که فرمود:
«قرار بود بنی اسرائل ۴۰۰ سال عذاب و سختی ببینند. هنگامی که گرفتاریهای بنی اسرائیل به درازا کشید و ظلم و ستم از هر سوی بر آنها باریدن گرفت، چهل روز، هر صبح، روی به درگاه الهی آورده، ضجّه و ناله و زاری کردند و به دعا بر خاستند. پس از آن، با دعای مردم بنی اسرائیل، دریای رحمت الهی به جوش آمد و خداوند به موسی و هارون وحی فرستاد، که بنی اسرائیل را از شرّ فرعون نجات بخشند و ۱۷۰ سال از گرفتاری آنها کاست».
فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (ع): هَكَذَا أَنْتُمْ لَوْ فَعَلْتُمْ لَفَرَّجَ اللَّهُ عَنَّا فَأَمَّا إِذْ لَمْ تَكُونُوا فَإِنَّ الْأَمْرَ يَنْتَهِي إِلَى مُنْتَهَاهُ.[۱]
«سپس امام ششم فرمود:
همچنین شما هم، اگر مانند بنی اسرائیل (به درگاه خداوند دعاکنید و به گریه و زاری بپردازید و اصلاح امور ظهور را از خدا بخواهید)، خداوند هم فرج ما را خواهد رساند. اما اگر چنین نکردید، امر (غیبت و محنت) به پایان مدتش خواهد رسید».
.
حال، چه باید کرد؟!
اکنون کلید گشایش و راز حلّ این همه رنج و محنت وغیبت را میتوان در اربعین حسینی و در دست زائران اربعین جستجو کرد.
آری، اربعین این ظرفیت را دارد و میتواند زمینهساز بزرگ ظهور حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه قرار گیرد.
همانگونه که بنی اسرائیل جمع شدند و به درگاه الهی ناله کردند و ظهور منجی و نجات بخش خویش را از خدا طلب کردند، اربعین حسینی بهترین فرصت است، تا در این اجتماع ملیونی و پرشکوه و بی نظیر جهانی، همه دست در دست هم نهند و ظهور نجات بخش عالم هستی حضرت حجة بن الحسن علیه السلام را از خدا بخواهند. به قطع و یقین اگر چنین اجتماع و همدلی رخ دهد، و این سیل جمعیت به خود آیند و خالصانه از خدا طلب کنند، ذات مقدس الهی بر آنان رحم خواهد کرد و نجات دهندۀ انس و جان را ظاهر خواهد نمود…
این گوی و این هم میدان، کار هم سخت نیست و شرایط ظاهری هم مهیا است. فقط یک دل شکسته میخواهد…
پس چرا متولیان و بزرگان جهان اسلام، مردم را در خانۀ خدا نمی شورانند و اهمیت ظهور امام عصر عج را به همگان گوشزد نمی کنند و از این ظرفیت فوق العاده برای پایان دادن به غیبت جانکاه استفاده نمیکنند؟!
.
ای زائران اربعین و ای عاشقان عاشورا!
که هر سال با پای پیاده و به عشق زیارت امام حسین علیه السلام سختیها را به جان و دل میخرید و در مسیر کربلایش سر از پا نمیشناسید، آیا به عشق ثواب زیارت امام شهید دل خوش میدارید و حال آن که برای ظهور منتقم خون شهید کربلا هیچ کاری و اقدامی انجام نمیدهید؟!
چرا دست خالی بر میگردید؟!
میگویم دست خالی! آری، هر پاداشی و هر لذتی در مقابل ظهور حضرت مهدی عج ناچیز و دست خالی برگشتن است.
نمیخواهید فریاد خالصانه و از سویدای دل سردهید و فریاد «این الطّالب بدم المقتول بکربلا» را در این مسیر مقدس و حماسی طنین افکن سازید و از خدا ظهور مولای محزون و مغموم را بخواهید…!
… بشنوید این پیام راهگشا و دردمندانه را که … چون او بیاید، خون به ناحق ریخته شدهی حسین (ع) در کربلا از جوشش باز می ایستد؛ که خودش فرمود:
وللهِ لایَسکنُ دَمی حَتّی یَبعثَ اللهُ المَهدیّ
بخدا خونم آرام نمی گیرد تا خدا مهدی (ع) را برساند.
(بحار ج ۴۵ ص ۲۹۹)
[۱]. (بحارالأنوار، ج ۵۲، ص ۱۳۱ به نقل از تفسير العياشي).
خدا حفظتون كنه آقاي دكتر ….اي كاش در كنار متن هاي زيباتون فايل هاي صوتي كوتاه با صداي خودتونم ميذاشتيد تا بهره مند شيم ..
از محبت شما سپاسگزارم.
فرصت و توان این کار در حقیر فراهم نیست ولی اگر عزیزانی امثال جنابعالی پیشنهاد شما را عملی کنند خیلی خوبه.