شکوه تنهایی

 

درد دلـها با تـو دارم ای  خــدا            رنج و غـمهـا با تـو دارم ای خـدا

با توگویم دردهـای خویش  را            تا نگـیرم  هـمـد می  درویـش  را

ذکر ویادت قـلـب احـیا می کند          در دل شـوریـده غـوغـا  می کـند

ای خدای مهربان و چاره ساز            دانی این دل هرچه دارد رمزوراز

شکـوۀ تنهایـی و سوز و گـداز            با تـو تـنهـا گـویم  ای  آگـه  ز راز

گــرچـه تـو آگه ز اسـرار مـنی            گـفـتۀ جـهــر و خـفـا را مـخزنی

لیک عـنوان کردن این  دردهـا            می دهــد  تسکــیـن  آلام  مـــرا

سینه ام تنگ ووجودم درتبست        روز روشن دربرم همچون شبست

بی وفایی زمان،هـجـران  یــار            بـرده از کـف طاقت وصبر وقـرار

غربت وتنهایی وکمبود دوست            می شکافد سینه و آنچه دراوست

کس مرادراین جهان غمخوارنیست     غـیر ذات  پـاک حـق دلـدار نیست

هرکه میخواهـد مرا ازبهرِخویش         تـوفـقط خوانی مرا بر نفعِ خویش  

اعـتقـاد ویـاد تـو ای ذوالـجلال            کـرده جبران این همه رنج وملال

لطف ها در حق من کردی روا            مـن نـبـودم  لایـق این  لـطـف هـا

تا کنون گر دست گـیریت نبـود            پیـروی از نفـس  گـمراهـم  نمـود

من بخود  گر واگذاری ای الاه            واژگـون از ره  فـرو آیـم  به چـاه

طرفةالعینی جـدا از خود مساز         رحـم کـن بـر بنده  ای بنده  نـواز

احتیاجم سوی خـلق خود مـبر          تا ز بهـر آن  نهـد مـنّت  بـه  سـر

طاقـت عـدلت نـدارم ای  خـدا            کـن به فضلـت دردهـایـم  را  دوا

زندگی حرمان ورنج وزحمت است      گـرشکیبایی نمایی رحمـت  اسـت

رمز پیروزیِ مردان همّت است           راه حـق دشوار، امّا  عـزّت است

صبرماچون رأس وایمان پیکراست       فـانی و نابود جسم بی سر است

رنج و  سختی جهان  ای  باخـرد          شـهـد عـقـبی را به  دنبـال  آورد

لـذّت  د نیـای فـانی  ای عــزیز            می بـرد در قـعـر آتـش نـاگـریـز

غـیر تـو  یـا رب  نگـیرم  یاوری             غیر عشقت نیست در دل باوری

قلبهای ما زمهرت روشن است            حبّ آل البیت ما را جـوشن است

بارالها  رحـم  کـن  بـرحـال  ما            کـن عــیان رخـسار مـاه  یـار مـا

تا دگـر ظلمی  نمانـد بـر زمیـن             لالـه روید رخـت بندد  ظلم وکین

قـلب ها سرشار از شادی شود             روح هـا آزاد  از خـواری  شـود

 

گرگان-ابراهیم حنیف نیا

۱۶/۶/۱۳۶۵

درباره نویسنده

مطالب مرتبط

نظر بدهید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *