عمود دین
عــمــــود دیـــــنِ پیغمبـر نمــاز است عیـار راه خـــیـر و شـر نـــمـــاز اســت
چــــو خــورشیـدی که میتابد به ظلمت چـراغ راه ظلــمــت در نــمـــاز اســت
خـــدا فــــرمـــوده در قـرآن بـه انســان که راهِ رفــع فــحــشـــا در نــمـاز است
بُــوَد آرامــــــش قـــلــــب مــســلـمـان شــکـــوه و اوجِ عــرفـان در نــماز است
نــمـــادِ مِــهـــر و عــــدل و صلح و وحدت حیات و شــور و شـــوکت در نـــماز است
بـوَد مـــیـــزانِ دیـــن و نـــــورِ ایـــمـــان رهِ مـــعـــراج مـــؤمـــن در نــمـــاز است
بــفـــرمــود عــقـــلِ کـُــل ختـم رسولان فـــروغ دیــــدۀ مـــن در نــمــاز اســــــت
أرِحنـــی یــا بـــــلال، از این نشان است که روح و راحـــت جـــان در نـــماز است
اگـر طعـم عـــبـــادت را چــــــشیـدی یــقــیــن دانـــی که لذّت در نماز است
جــدا گــشــتـن ز فرش و سیرِ در عرش خدایی، هــر چــــه عزّت در نماز است
گذر از خـاک و انـــدر عــالـــمِ پــــــاک اگـــر خــــواهی نهـی پـا در نماز است
اگـر جــــویـــی زِ مــــن راه ســـعـادت بگـویـــم بــــا صـــراحـت در نماز است
بــشــر یـــــک قطره میماند به صحرا هــمـــان یــک قطره دریا در نماز است
زمیـــن خــــرّم شـــود بـــــر خـود ببـالد به هــنــگــامی که انسان در نماز است
ملائک جـــمــلــه در حــســرت بـمانند از آن بنده که قائم در نـــــمــاز اسـت
بـــــه روز حــشـــــر، دستـاویز انسـان بــه ســـوی گنـج سرمد در نماز است
نــخــسـتــیــــن پرسش از اهـل قیامت کـلیـد رمـــــزِ جـــنّـــت در نماز است
اگـــر رَد شـــــــــد، شود رَد کلِّ اعمال قــــبــــــــول هر عبـادت در نماز است
قـــیــــامــــــت گر شفاعت کارساز است بدان شــــرط شــفــاعت در نماز است
کجا دارد امــیــد لــطـــف و رحــمــــت هــرآنــکــه سُست و کاهل در نماز است
اگـــر بــا چـشـــم دل بـــینی به هستی تـــمــام مُــلــکِ هستـــی در نــماز است
زمیــــن و آســمـــان تسبیــــح گـــویــنــد چرا کم لــطــفــیِ تــو در نـــمـــاز است
چـــســان بـاشد ز تـــــو این ناسپاسی اگـــر ذرّاتِ عــالـــم در نــمــــاز اســــــت
رکـــوع و ســجـــــدۀ حیوان به جبـر است ولــــی حـــــرّیــتِ تــــو در نـــمـاز است
شــگــفـــــت از این همه ناشکری و جهل چـــــرا بـــــی میــــــلیِ تـو در نماز است
چو نیکی بینی از کَـــس شـــکر گــــویی ولــی نــا شـــــکـریِ تو در نماز است
عـلــــی از دردِ تــیــــر پــــا نـــلــرزیــد کــــه دردِ اصــلـــیِ او در نــمـــاز اســــت
اگــــر شـــد کــشـــته در محـراب یعنـی الا ای شـــیــعـــه مــقــصد در نماز است
پــیــــام ظـــهـــــــر عاشـورا چنیـن بـود کـــــه رازِ نـــهــضـــت مــا در نماز است
اگــــر رأسِ حــسـیـــــن از تن جدا شد ولــــی انــــدیـشـۀ او در نــمــــاز است
اگـــر چـــه راه ما راه حــســیـن است ولــــی ره تـــوشـۀ ما در نـمــاز است
جــبــیـــــــــن خود به مُهـرِ بنـدگی سای که نـور جـــبــهــۀ تــو در نـــمــاز است
بیـــاور ســـر فـــرو بـــر درگــــهِ حــــــق کـــه راه ســـرفـــرازی در نــمـــاز است
مـــکــن لــج بــا خـــود ای عــاقل بیندیش کــمــال و رادمــردی در نــمـــاز اســــــت
اگـــر خـــواهـــی ز قــیــد و بــنــد طاغوت رهـایی یــابـی، آن ره در نــمـــاز است
گــر ابـــراهــیـــم خــلـیـل و بتشکن بود “حنـیف” امــا، امــیــدش در نـماز است
سروده شده به تاریخ: ۲۷/۶/۱۳۹۰
گرگان – مهندس ابراهیم حنیف نیا
لطفاً جهت دانلود مجموعه اشعار مهندس ابراهیم حنیف نیا کلیک نمائید.