کم لطفی انسان

                                             کم لطفی انسان

گــفــتـــم  که  رخ  ماهت،  مولا  ز چه  پنهان است                       

                                            گــفــت  این  غـم  طولانی، کم لطفیِ انسان است

گـــفــــتم  که چه حکمت بود،  این غربت و تنهایی            

                                            گــفـــت  علت  این  غیبت، بی مهریِ  یاران   است

گــفــتــــم  غـــم   هجرانت،  آتش  به  دل   افکنده               

                                            گـــفت  آتش  قلب من،  بیش از همه سوزان است

گـــفــتــــم  که  چه  حرمان­ها،  وارد که نشد بر ما                

                                            گـــفـــت  آمدنم  پایان،  بر این  همه  حرمان  است

گـــفــتـــم  که  برفت  از کف،  این  صبر  و  قرار ما            

                                            گــفــت صبر نما چون صبر، همچون سر ایمان است

گـــفــتـــــم  کــه  همه  نام و،  ذکر  تــو به لب دارند             

                                            گــفــت  ایــن که تو می بینی، بی پایه و بنیان است

گــفــتـــم  هـــمـــۀ  مــــردم، گوینـد  بیـــا مهــــدی         

                                            گــفــت  ایــن  چه ثمر وقتی، گویـنده  پی نان  است

گــفــتـم چه کسی بیش از، هرکس بتو نزدیک است          

                                            گــفــت  آنــــکه  یتیمان را، بیش از همه درمان است

گـــفــتــم  چـــه کــنـم  مــولا، تـا شاد  شوی  از  من            

                                            گــفــت  اهــل  عــمل باید، گفتن  که چه آسان است

گــفـــتــم   ز   کــدامــیـــن  ره،   آیـــم   به  ملاقـاتـت              

                                           گـــفــــت  ار  تـــو شــوی صالح ، این راه نمایان است

لطفاً جهت دانلود مجموعه اشعار مهندس ابراهیم حنیف نیا کلیک نمائید.

درباره نویسنده

مطالب مرتبط

نظر بدهید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *