عید اصلی

عیدهامان دردو رنج و زحمت است                    عید اصلی  در  ظهـور حجت است

تـا نتابـد  از  افـق  صبــح  ظهـور                       عید ما کم بهره  و بی لـذّت است

او نیایـد، راحتـی در کار  نیست                        ماه من گـر  رخ  نماید عـزّت است

بی او عالم خارزاری بیش نیست                       او  بیایـد سبزه­ زار و رحمت است

راستی، این ظلمت و بی حاصلی                      حاصـل  انـدوهِ  چــاهِ  غیبت است

ای سپـرده دل به دنیـا گوش دار                       زندگی همواره بی او  نِقمت است

او هُمای مهر و عدل و بندگیست                      راحت و  امن و  امان  خلقت است

روح وجان عالم هستی به اوست                       او  برای  خلق عالم  علّـت است

شرط توحید است عشق و مهر او                      زیستن بی مهرِماهش ذلّت است

می­‌چشد شیرینیِ  ایمان  خویش                      آنکه همَّش بهر مـولا خدمت است

 پس که بایـد کوشد از بهر ظهــور                       هر که او دارای درد و غیرت است

 

سروده شده به تاریخ: ۹/۶/۱۳۹۰ (عید سعید فطر)

درباره نویسنده

مطالب مرتبط

نظر بدهید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *