موعود هستی

ای هـجـر تـو آتـش زده جــان و دل من را      

                                             افـســرده نـمــوده گــــل و گلزار چمن را

ای طلــعــت رعـنــای تــــو آرامش دلـهــا              

                                              بــی جـلــوه­ات عـطــری نـتـراود گــل زیبا

ای مـخزن اسرار حق ای چشمۀ جوشان              

                                              در هِـجـر تو عالم شده سرگشته و حیران

                                              

                                                 موعود هستی 

ای هـجـــــر تو آتش زده جان و دل من را            افسرده نموده گل و گلزار چمن را

ای  طلـعـــت رعـنـــای تـو  آرامش  دلهـا            بی جلوه­ات عطری نتراود گل زیبا

ای مخزن اسرارحق ای چشمۀ جوشان            در هجر تو عالم شده سرگشته و حیران

امید  نجات  است مــرا  حــــبّ و  ولایت            بی حبّ و ولای تو مرا نیست سعادت

ســـــوی تو  زند پر   دل  عشاق وصالت            برخیز و نما تکیه به شمشیر عدالت

آتــــش زده بر خرمن دل مهرتو ای­دوست            در شور ظهورت همه عالم به تکاپوست

زهـــــرا که همه رنج و تعب دید به دوران             با یاد تو دید آن همه ای حجت یزدان

با آمـدنـــــت  حضرت صادق (ع) شه والا             خدمت به تو را با دل و جان کرده تمنّا

بـــی لـطــــف  تـو ای  آینۀ  لطف  الهـی             خورشید جهانتاب نتابد به گیاهی

خورشید که عالم همه پاینده به آنست              پایندگی و رحمت او از تو عیان است

هستی بــــه تو قائم بود ای قائم موعود             بی مهر تو آیات الهی ندهد سود

گر خلق  خــــدا  نــــور وجودت   ننمودی              صرف نظر از خلقت دنیا بنمودی

ای یــــاد تـــو یــاد آور عدل و شرف و دین             ظاهر شود از نام تو شادابی آیین

ایـــــــمان که بود منشأ هر خیر و فلاحی             بی مهر تو آن هیچ نیرزد به بهایی

آیــیـــن  پـیـمـــــبر (ص)  ز تو  دنیا بپذیرد             نورانیت از نور تو سر چشمه بگیرد

آمــــال رســـــولان تویی ای کعبۀ مقصود             اهداف همه از تو شود جاری و موجود

گـــــــر چهره نمایی به جهان ای مه تابان             روشن شود از تابش آن قلب رسولان

رخــســـــار عیان ساز تو ای  باعث ایجاد             تا شاد  شود چهرۀ  پژمرده  ز  بیداد

بـنــــــــما رخ زیبای خود ای یوسف کنعان            تا بوسه زند  بر قدمت مهر فروزان

ای مــظــهـــر  اســما  و صــفات حق یکتا             حق در تو شود زنده و پاینده و بر جا

هـــنـــــــــگــام ظهور  تو کند  حضرت داور             خور و مه و ابر و فلک و  باد مسخر

گــر  نــــــور  وجودت  شود ای ماه هویدا              شرمنده و بیکار کند شمس و قمر را

گـلـبـانـــــگ ندایی که ز لب­های تو خیزد              کاخ  ستم  از  پایه  و  بنیـان  بریزد

فــریــاد خــــروشـــان تو   ای   زادۀ حیدر              شاداب  کند  منتظرانت  همه یکسر

هـرکـــــس شنود صوت خوش بقیة الله،               خیرٌ لَکُم از عمق وجود ای گل زهرا

کــــس بیند اگر ملک تو ای اسوۀ ایمان                لذت  نبرد او دگر از  ملک  سلیمان

بــــرخــیـــــز و بر افراز تو آن  رایت حق را               این  نقمه  رسا ساز که  اَلبَیعةُ لله ۱

  سروده شده در تاریخ ۱۶/۶/۶۵

لطفاً جهت دانلود مجموعه اشعار مهندس ابراهیم حنیف نیا کلیک نمائید.

درباره نویسنده

مطالب مرتبط

نظر بدهید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *